Avontuurlijk weekend

Afgelopen vrijdag heb ik een dagje vrij genomen van school om weer eens iets cultureels te doen en eens wat meer te zien dan alleen Málaga. Samen met Fleur ben ik daarom naar Córdoba geweest. Al vroeg zaten we in de trein, dat ons een vermogen heeft gekocht, voor een klein uurtje. Toen we uitstapten op het station van Córdoba, hebben we met behulp van een kaart het historisch centrum weten te vinden, waar alle bezienswaardigheden zouden zijn. Córdoba bestaat uit allemaal kleine, schattige kronkelstraatjes, wat ontzettend leuk is. Je raakt er makkelijk in verdwaald en komt uiteindelijk steeds op een schattig klein pleintje uit, waar je daarna weer een ander straatje induikt. Ondanks al deze leuke straatjes, viel de stad erg tegen. De bezienswaardigheden vond ik niet erg bijzonder en de stad was verder erg saai en vooral ook rustig. De reden waarvoor je Córdoba bezoekt, is de Mezquita. Deze moskee/cathedraal is één van de grootste van de wereld. De Moskee was dan ook inderdaad erg groot, maar toch trok ook dit mij niet erg aan. Ondanks dat de stad tegenviel, was het een erg zonnige en gezellige dag met Fleur en hebben we het toch leuk gehad. Back in town zijn we nog even de Burger King ingeweest om onze voordeelsbonnen uit te geven en dat waren er nog al wat.. Lekker gegeten dus!

Zaterdag was dan het avontuurlijke deel van dit weekend. Ik ging barranquisimo'n in een rivier in de bergen van Granada. Dit was een hele gave ervaring. De natuur was er prachtig, je keek je ogen uit. Samen met 6 andere meiden van mijn school heb ik mijzelf in een sexy wetsuit getrokken en een charmante oranje helm op m'n hoofd gezet. Ik ben door een rivier van rotsen gegleden, gesprongen en ook geabseilt. Het abseilen was toch wel even spannend, dat is toch anders dan dat je in een klimzaal aan de wand hangt. Ook het springen van de rotsen was af en toe spannend. Ik heb een paar keer getwijfeld of ik wel zou springen, of ik niet gewoon veilig dat stukje om zou lopen, maar toch ben ik overal van af gesprongen. Verstand op nul en gaan! 1 van de rotsen was erg hoog en het water erg ondiep, áls we durfden te springen, moesten we dus goed uitkijken, ook omdat er veel andere rotsen in het water lagen. Even moest ik denken aan mama, die dit nu leest en vast denkt: Lieke, dat mag je nóóit meer doen. Sorry mam! De laatste rots waar we vanaf konden springen, werd de rots der doods genoemd. Omdat je niet kunt zien waar je in springt, je moest namelijk een aanloopje nemen en over de bosjes heen springen. Het was een gave ervaring, die me altijd bij zal blijven.